بررسی عوامل اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی موثر بر سبک زندگی (مطالعه موردی زنان 18-65 سال شهر تهران)

پژوهش حاضر به بررسی سبک زندگی و عوامل موثر بر آن در جمعیت 65-18 ساله شهر تهران می پردازد. سوال اصلی تحقیق شناسایی عوامل موثر بر سبک زندگی شهروندان تهرانی است.برای یافتن پاسخ سوال ،با توجه به ماهیت موضوع با روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به مطالعه بر روی 606 نمونه انتخاب شده پرداختیم . متغیر اصلی تحقیق سبک زندگی است که در قالب 7 بعد: اولویت های هزینه‏ای ، ترجیحات در مصرف ، سبک غذایی ، سبک درمانی ، تقسیم جنسی وظایف خانگی ، پای بندی دینی و سبک فراغتی اندازه گیری شد.در بخش یافته ها با بررسی تحقیقات پیشین و متناسب با هدف و ماهیت متغیرهای اساسی تحقیق از تحلیل عاملی، کندال تاوی بی ،کرامرز وی و ضریب همبستگی پیرسون و... استفاده شد. بررسی پیشینه و چارچوب نظری موضوع نشان داد که سن، مقطع تحصیلی افراد، وضع فعالیت،قومیت ، پایگاه اقتصادی -اجتماعی و میزان بهره مندی از هر یک از انواع سرمایه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از مهم ترین محدوده های ساختاری هستند که می توانند انتخاب های عاملان را با محدودیت مواجه سازند. نتایج نشان می دهد اولویت های هزینه ای و ترجیحات مصرفی بیشتر پاسخگویان نیازهای مادی اولیه است.سبک غذایی نزدیک به نیمی از جامعه زنان تهرانی سلامت بخش است.بیش از 50 درصد پاسخگویان زمانی به پزشک مراجعه می کنند که بیمار شوند در واقع جامعه زنان مورد مطالعه به لحاظ سبک درمانی بیشتر درمانگرایانه هستند.نتایج نشان می دهد اکثریت جامعه زنان (4/58 درصد)سبک فراغتی سنتی دارند تا مدرن.تقسیم وظایف خانگی در بیشتر خانواده ها برعهده زن می باشد.بیشتر پاسخگویان (40 رصد)پایبندی به دینشان متوسط است.در نهایت سبک زندگی کلی بیشتر پاسخگویان بینابین است (بین عالمانه و عامیانه).تبیین ها نشان میدهند از بین ساختارهای از پیش موجود ،همچون وضعیت تاهل ،پایگاه اقتصادی و اجتماعی و تحصیلات با سبک زندگی رابطه معناداری دارند.و از بین انواع سرمایه ، سرمایه اقتصادی با دو بعد اولویت های هزینه‏ای و تقسیم جنسی وظایف خانگی سبک زندگی رابطه معناداری دارد و سرمایه فرهنگی با ابعاد اولویت های هزینه‏ای، ترجیحات در مصرف و سبک غذایی و در نهایت سرمایه اجتماعی با تمامی ابعاد سبک زندگی رابطه معناداری دارد به جز پایبندی به دین. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد بیشترین تاثیر بر سبک زندگی به ترتیب مربوط به پایگاه اقتصادی –اجتماعی ،اولویت های هزینه ای ،تقسیم وظایف خانگی ،سرمایه فرهنگی ،سرمایه اجتماعی و سبک درمانی می باشد.